آرتریت عفونی (چرکی)  arthritis infectious

آرتریت عفونی (چرکی) :  به  التهاب در يك مفصل به علت عفونت گفته می شود. و می تواند هر مفصلی را درگیر کند، ولی این بیماری در مفصل های بزرگتر مانند مفصل ران و یا آن گروه از مفصل هایی که در معرض ضربه و آسیب ها قرار دارند مانند زانو یا مفصل های موجود در دست، شایع تر می باشد.

علائم و نشانه های شايع:

• درد در باسن، ران یا کشاله ران (بعضی زمان ها)
• تب و لرز (در برخی موارد تب بالا است)
• قرمزی، تورم، درد (غالبا ضرباندار) مفصل و درد در زمان لمس مفصل. درد بعضی زمان ها به دیگر مفصل ها انتشار پیدا می کند و با حرکت بدتر نیز می شود.

دلیل بیماری

ورود میکروب به مفصل، به طور معمول باکتری ها (استرپتوكك، استافيلوكك، گنوكك

(عامل سوزاك) ، هموفيلوس، یا باسیل سل) یا قارچ ها.

این میکروب ها می توانند از منشاء های متفاوت به مفصل وارد می شوند:

عفونت در موقعیتی دیگر در بدن، به عنوان مثال در مورد سوزاك و بیماری سل عفونت در جوار (همسایگی) مفصل، مانند جوش های چرکی روی پوست سلولیت، یا عفونت استخوانی.

آسیب به مفصل، مانند زخم با جسم های سوراخ کننده، یا سائیدگی پوست بر روی مفصل.

آرتریت عفونی (چرکی)

آرتریت عفونی (چرکی) : عوامل افزایش دهنده خطر:

• سن بیشتر از 60 سال
• بروز مبتلا شدن به يك بیماری که مقاومت بدن را پایین آورده است.
• عفونت های انتقال یافته از راه جنسی
• دیابت شیرین (بیماری قند)
• بیماری آرتریت روماتویید
• مصرف داروهای از بین برنده ایمنی
• عمل جراحی روی یکی از مفصل ها
• استفاده از الكل (مشروبات الکلی)
• استفاده از داروهای روانگردانمخصوصا نوع تزریقی آنها
• نداشتن بهداشت و یا بهداشت پایین
• داشتن مفصل مصنوعی در بدن
• مصرف دارو آسپیرین و دیگر داروهای ضد التهابی غیراستروییدی برای دیگر بیماری ها امکان دارد علائم و نشانه های التهاب مفصل را سرکوب و از بین ببرند و تشخیص بیماری را سخت و به تعویق بیاندازد.

پیشگیری

 در زمان فعالیت هایی که احتمال صدمه به مفاصل در حین انجام آنها می باشد و یا در معرض ضربه مانند زانو وجود دارد، دقت و محافظت ضروری و لازم را در نگهداری از مفصل انجام بدهید.

اگرچه عفونتی در قسمت دیگر از بدن وجود دارد، به سرعت باید در صدد درمان آن باشید و از عواقب آن جلوگیری کنید.

آرتریت عفونی (چرکی) : عواقب مورد انتظار

به طور معمول با تشخیص و درمان به موقع و زود هنگام آن بهبودی حاصل می شود.

این را به خاطر بسپارید که بهبودی کامل هفته ها یا ماه ها به طول خواهد انجامد.

مقفه انداختن در درمان امکان دارد که سبب تخریب مفصل و از بین رفتن حرکت های آن مفصل شود، که در نتیجه امکان دارد به تعویض مفصل ختم شود.

آرتریت عفونی (چرکی)

عارضه های احتمالی:

• عفونت خون
• صدمه و یا معلولیت دائمی مفصل یا مفصل ها
• تشخیص دادن اشتباه بیماری به عنوان نقرس یا یك بیماری غیرعفونی دیگر، که سبب به تأخیر افتادن مصرف آنتی بیوتیك می گردد.

درمان:

• آزمایش های تشخیصی امکان دارد موارد ذیل را شامل شود : شمارش سلول های خون، کشت خون، و کشت مایع مفصل عفونی شده، و عکس برداری (رادیولوژی ) از مفصل صدمه دیده.
• درمان ممکن است شامل این مورد ها نیز باشد: استفاده از آنتی بیوتیك شود. مسیر بهبودی با کشت های متوالی و مکرر از مفصل پیگیری می گردد.
• بستری شدن (استراحت کامل) و مصرف آنتی بیوتیك داخل وریدی برای بیمار
• اعمال جراحی برای تخلیه مایع عفونی شده در مفصل یا خارج نمودن جسم خارجی وارد شده به مفصل در اثر ضربه و صدمات
• فیزیوتراپی بعد از بهبود، برای به دست اوردن مجددا توانایی های کامل مفصل آسیب دیده

داروها:

• مصرف داروهای ضددرد مخدری به طور کوتاه مدت برای دفع درد
• آنتی بیوتیك ها (غالبا داخل وریدی). تا زمانی که حرفی زده نشده، آنتی بیوتیك را قطع نباید کرد. است عفونت مجددا در قسمت مورد نظر عود کند.

فعالیت:

• هم زمان با بهبود علائم، فعالیت های عادی و روزمره خود را به تدریج و آرامی آغاز کنید.
• ممکن است بعد از درمان، از تمرین های ویژه جهت بازگرداندن حرکت مفصل داده و استفاده شود.
• بعد از بهبودی، برای بازگرداندن کامل کار و حرکت مفصل نیاز به فیزیوتراپی وجود دارد.
• ممکن است برای استراحت کامل مفصل استفاده از آتل یا گچ برای بیمار ضروری باشد. به یاد داشته باشید که حرکت مفصل سبب به تعویق افتادن بهبودی می شود.

رژیم غذائی :

رژیم خاصی در این بیماری توصیه نمی شود. می توانید رژیم قبل را در صورت مناسب بودن ادامه بدهید.

آرتریت عفونی (چرکی)

در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید :

• تب برابر و یا بیشتر از 9/ 38 درجه سانتیگراد
• خستگی، سردرد، درد عضلانی و عرق ریزش
• اگر دچار علائم جدید و غیر قابل کنترل شده اید. به این نکته توجه داشته باشید که داروهای مورد مصرف در درمان امکان دارد عوارض جانبی برای برخی از بیماران به همراه داشته باشند.

در صورت نیاز می توانید از پرستار بیمار نیز اطلاعاتی کسب کنید.

آترواسکلروز (تصلب شراین)

آترواسکلروز (تصلب شراین) : این گونه از تصلب شراین گونه ای بسیار شایع در گروه خود می باشد که در فرآیند آن رسوب هایی به نام پلاک در دیواره های رگ ها که خونی که شامل اکسیژن و سایر مواد مغذی را از قلب به سایر بخش های بدن می برند را تشکیل می دهند.

آترواسکلروز (تصلب شراین) می تواند سبب مشکلاتی برای کلیه، پایین آمدن خونرسانی به مغز و اندام ها و بیماری رگ های قلبی را همراه داشته باشد.

آترواسکلروز از عمده دلایل سکته های مغزی و قلبی در افراد می باشد.

آغاز این بیماری می تواند در سنین سی و چند سالگی باشد. در آقایان شیوع آن می تواند تا 45 سالگی بیشتر شود و در بانوان بعد از یائسگی شیوع آن بیشتر می شود.

علائم و نشانه های شایع بیماری :

1. تا هنگامی که این بیماری به به مرحله پیشرفته خود نرسد هیچ علامتی ندارد و خاموش می باشد. نمایان شدن علائم به قسمتی از بدن که خونرسانی در آن کاهش یافته باشد بستگی دارد و شدت و وسیع شدن بیماری در چه حدی می تواند باشد.
2. گرفتگی عضلات زمانی که رگ های پا درگیر شده باشند.
3. آنژین صدری و یا حملات قلبی زمانی که رگ های قلب درگیر این بیماری شده باشند.
4. سکته مغزی و یا کم شدن خونرسانی به طور ناگهانی و موقت به مغز شخص ولی بدون بروز سکته، اگر که رگ هایی که به گردن و بعد از آن به مغز می رسند را درگیر کرده باشد.

دلایل بیماری آترواسکلروز :

تکه های بافت چربی داری که شامل لیپوپروتئین کم چگال که با نام کلسترول بد شناخته می شود، می باشند که به دیواره سرخرگ فرد آسیب می رساند.

غالبا رسوبات آنها در محل متصل و انشعاب سرخرگ ها می باشد. تشکیل شدن این رسوب ها ممکن است از اوایل سنین جوانی شروع شود .

آترواسکلروز

بافت های پوشاننده دیواره های داخلی سرخرگ در این محل  متصل شدن و انشعاب ها مواد چربی که در خون می باشند را در دام می اندازند.

با جمع شدن این چربی ها انعطاف پذیری سرخرگ ها کاهش یافته و فضای داخلی برای عبور خون از آنها کاهش می یابد و تنگ می شود.

در نهایت جریان خون با مشکل روبرو می شود . از سوی دیگر امکان دارد این رسوب ها شکاف پیدا کنند و یا پاره شوند و بر روی ان محل لخته خون به وجود بیاید که رگ را مسدود کند.

عامل های بالابرنده خطر :

• فشار خون بالا در فرد
• داشتن سابقه خانوادگی آترواسکلروز (ارث بردن)
• داشتن سن بالای شصت سال
• جنس مذکر (در آقایان بیشتر می باشد)
• استرس زیاد
• دیابت شیرین (قند بالا)
• داشتن تحرک کم، چاقی
• کشیدن سیگار
• تغذیه نامناسب (خوردن غذاها و مواد دارای چربی و کلسترل به مقادیر زیاد)
• کلسترول بالا (بالا بودن غلظت لیپوپروتئین کم چگال همان کلسترول بد و کم بودن غلظت لیپوپروتئین پرچگال کلسترول های خوب)

پیشگیری از بیماری :

• ترک کردن سیگار
• داشتن برنامه ورزشی منظم
• تا حد امکان سطح استرس را پایین بیاورید و آن زا قابل کنترل کنید.
• اگر فشار خون بالا و دیابت دارید با برنامه درمانی و غذائی در رابطه با آنها را با دقت رعایت کنید.
• توصیه ها و نکاتی که در بخش رژیم غذائی گفته شده را رعایت بکنید . بچه ها و نوجوانانی که والدین آنها مشکل آترواسکلروز را دارند از رژِم غذائی کم چرب سود خواهند برد.

آترواسکلروز

عواقب مورد انتظار آترواسکلروز برای بیماران :

این بیماری هم اکنون علاج ناپذیر می باشد. ولی به تازگی گزارش های زیاد با عنوان اینکه درمان مجدانه عامل های خطر این بیماری تا حدودی می تواند انسداد ها را پایین بیاورد.

اگر درمان صورت نپذیرد عوارضی به وجود خواهد آمد که در نهایت منجر به مرگ شخص خواهد شد.

بررسی ها و پژوهش ها درباره این بیماری و روش های درمان ادامه دارد.

عارضه های احتمالی :

• سکته مغزی
• سکته قلبی
• آنژین صدری
• نارسایی احتقاقی قلب
• مرگ ناگهانی
• بیماری های کلیوی

درمان آترواسکلروز :

• آزمایش های تشخیصی امکان دار د که موارد زیر را شامل شود :
• نوار قلب
• آزمون ورزش
• آزمایش خون از نظر کلسترول کلی
• خوب و بد
• قند خون
• عکس برداری از قفسه سینه
• برای برخی از بیمار ها که خطر در مورد های آن بیشتر می باشد، جراحی صورت می گیرد، باز کردن رگ با بادکنک های مخصوص درباره ی رگ های تنگ شده، و دیگر روش های جراحی مثل تعویض رگ بیمار یا سیاهرگ با رگ های مصنوعی برایبیماران.
• ترک سیگار افراد سیگاری.

دارو های آترواسکلروز :

 به این علت که کار از کاز گذشته و آسیب ها قبلا وارد آمده ، هیچ نوع دارویی که رضایت بخشی داشته باشد برای آترواسکلروز وجود ندارد.

در مطالعاتی که صورت گرفته است به این نتیجه رسیده اند که کاهش سطح کلسترول در افرادی که کلسترولشان بالا می باشد سبب می شود تا طول عمرش بیشتر شود.

اگر شما نشانه های یک اختلال بر اثر آترواسکلروز را داشته باشید و رژیم غذائی و ورزش کردن در کاهش کلسترول تاثیر گذار نباشد به احتمال زیاد برایتان دارو های ضد چربی تجویز نمایند.

برای درمان مشکل های همراه با آترواسکلروز مانند فشار خون بالا و یا بی نظمی های ضربان قلب امکان دارد تجویز دارو های دیگر ضروری باشد.

در بعضی از تحقیق ها معلوم شده است که آسپیرین و ویتامین ای امکان دارد که خطر سکته قلبی را پایین بیاورد . با دکتر خود درباره ی اینکه آیا تجویز آنها برای بیمار لازم است و یا خیر مشاوره بگیرید.

آترواسکلروز

فعالیت :

به طور معمول محدودیتی برای این بیماری وجود ندارد و این را بدانید که میزان فعالیت به وضعیت جسمانی و عمومی بیمار دارد و البته بیماری های دیگر هم بستگی دارد.

رژیم غذائی :

برای این بیماری باید رژیم غذائی کم چرب و کم نمک و دارای مقدار زیادی فیبر استفاده شود.

استفاده غلات، میوه ها و سبزی های تازه را بیشتر کنید.

اگر در شرایط زیر قرار گرفتید حتما به پزشک مراجعه فرمائید :

اگر یکی از اعضاء خانواده شما و خودتان عامل های خطر بروز آترواسکلروز را داشته باشید و دوست داشته باشید از این بیماری پیشگیری کنید.

آپاندیسیت

آپاندیسیت : به التهاب شدن زایده کرمی شکل آپاندیس گفته می شود که از اولین قسمت روده بزرگ بنام سکوم نشعت می گیرد. این عضو از بدن هیچ وظیفه شناخته شده ای ندارد . اما سبب بیماری می شود. هر ساله مجموعا از هر پانصد نفر جمعیت در جهان یک نفر دچار آپاندیسیت  می شود.

نشانه های آپاندیسیت در افراد به شدت متغیر می باشد. در مورد هر شخصی که حتی درد شکمی تشخیص نداده باشند این مورد را نیز حتمی باید در نظر بگیرند.

این بیماریست که  در هر مقطع سنی می تواند بروز کند و در آقایان بیشتر از خانم ها می باشد.

اما در کودکان زیر دو سال بسیار نادر می باشد.

آپاندیسیت : حداکثر رده سنی ابتلا به ان بین سن 24 – 15  سالگی می باشد.

• درد معمولا از نزدیکی ناف در فرد آغاز می شود و به تدریج به قسمت تحتانی شکم در سمت راست انتقال می یابد و تغییر مکان می دهد . این درد به آرامی تداوم پیدا می کند و از حالت مبهم و غیر قابل تشخیص به صورت کاملا مشخص در می آید و محل دقیق آن را بیمار دقیق تر می تواند بگوید . این درد با حرکت کردن، نفس های عمیق، عطسه، سرفه، لمس کردن، راه رفتن بدتر خواهد شد.
• تهوع و برخی اوقات استفراغ
• ایجاد یبوست و ناتوانی در دفع گاز
• اسهال (در برخی موارد)
• داشتن تب با شدت کم، که بعد از دیگر علائم شروع می شود.
• شدید شدن درد در زمان لمس کردن فقسمت تحتانی شکم در سمت راست، به طور معمول در نقطه ای در حد یک سوم مسیر ناف به برجستگی بالایی استخوان لگن. (این نکته را بدانید که این وصف در زمانی درست می باشد که آپاندیس در جای طبیعی خودش باشد. در برخی موارد نوک آپاندیس در محل دیگر قرار گرفته است که این سبب تشخیص مشکل این مورد می شود.)
• متورم شدن شکم در مرحله های انتهایی
• بالا رفتن تعداد گلبول های سفید خون فرد

آپاندیسیت

دلایل بیماری :

بروز عفونت به علل نامشخص، به طور معمول به وسیله باکتری های موجود در لوله گوارش. آپاندیس امکان دارد به وسیله محتویات در حال عبور از لوله گوارشی و یا یک رشته بافتی غیر طبیعی که از بیرون به آن فشار صورت می گیرد، مسدود شده باشد.

وقتی که آپاندیس عفونی بشود متورم و ملتهب می شود و پر از چرک خواهد شد.

عامل های افزایش دهنده :

یک بیماری که اخیرا رخ داده است، مخصوصا با کرم های حلقوی و یا عفونت های ویروسی در دستگاه گوارش.

پیشگیری از بیماری :

هیچ راهی برای پیشگیری و بروز این بیماری وجود ندارد.

آپاندیسیت : عواقب مورد انتظار :

به طور معمول با جراحی می توان آن را درمان کرد. اگر درمان نشود پاره شدن آپاندیس خطر آفرین و حتی مرگ آور می باشد.

عارضه های احتمالی :

• احتمال پاره شدن آپاندیس، تشکیل آبسه و پریتونیت. این عارضه ها در اشخاص با سن بیشتر دیده خواهد شد.
• در صورت تشخیص نادرسن، به دلیل کم بودن و یا نامعلوم بودن نشانه ها، مخصوصا در رده سنین پایین و یا خیلی بالا.
• تشکیل آبسه .

پرستار بیمار نیز به شما می تواند کمک بکند.

درمان :

• داروهایی برای کاهش درد بعد از جراحی برای بیمار دکتر تجویز خواهد کرد.
• برای جلوگیری از سفت شدن مدفوع و بروز یبوست دارو های نرم کننده توصیه می گردد.
• اگر عفونتی باقی مونده باشد آنتب بیوتیک نیز برای بیماران تجویز می گردد.
• به هیچ وجه از دارو های مسهل، تنقیه، یا دارو های مخصوص کاهش درد استفاده نشود. دارو های مسهل کننده سبب پاره شدن آپاندیس می شوند و از دارو های تخفیف دهنده برای درد یا تب که سبب دشوار شدن تشخیص می شوند.

آپاندیسیت

فعالیت :

تا وقت عمل کردن در تخت و یا صندلی استراحت کنید و حرکت نداشته باشید و بعد از انجام عمل به تدریج فعالیت های عادی و روزانه خود را از سر بگیرید.

رژیم غذائی :

تا وقتی که تشخیص قطعی برای آپاندیس داده نشده است از خوردن و آشامیدن خودداری نمائید .

زمانی که معده خالی باشد بیهوشی برای عمل کردن شخص بی خطر می باشد و به راحتی می توان انجام داد.

اگر به شدت تشنه می باشید دهانتان را با آب بشوئید و یا با دستمالی تمیز لب هایتان را تر کنید .

بعد از عمل نیز در ابتدا با رژیم مایع ها و به تدریج رژیم جامدات را شروع کنید و البته جامداتی که دفع آنها مشکل نباشد.

آپاندیسیت : اگر مشکلات زیر را داشتید حتما به پزشک خود مراجعه نمائید :

• داشتن تب برابر و یا بیشتر از 9/38 در جه سانتیگراد
• استفراغ داشتن مداوم
• بالارفتن درد شکمی
• غش کردن
• بودن خون در استفراغ و یا مدفوع بیمار
• منگی و سردرد

آبسه مغزی یا اپی دورال

آبسه مغزی یا اپی دورال : آبسه مغزی یا همان اپی دورال جمع شدن چرک های ناشی از یک عفونت باکتریالی در مغز بیمار یا در خارجی ترین لایه از سه لایه غشائی که مغز و نخاع را بیمار را می پوشاند.

شایع ترین علائم :

علامت های زیر به تدریج در بدن بیمار در چند ساعت بروز و نمایان می شوند که این علائم بسیار شبیه علائم سکته مغزی یا تومور می باشد :

• سردرد
• نامنظم شدن در قدم زدن
• تب
• مشکل در صحبت کردن و تکلم شخص
• ضعف و بی حسی یا فلج در یک طرف بدن
• منگ شدن، گیجی و یا حالت هذیانی
• درد در پشت و کمر بیمار، در صورتی که عفونت در غشای پوشاننده نخاع باشد.
• تهوع و استفراغ در بیمار.

آبسه مغزی یا اپی دورال : دلایل بیماری

منشاء اولیه عفونت باکتریایی در این بیماری که سبب ایجاد آبسه مغزی یا اپی دورال در افراد می باشد را اکثرا نمی توان تشخیص داد.

ولی سه مورد زیر از شایع ترین آنها هستند :

1. عفونتی که از جمجمه به به درون گسترش پیدا می کند، برای نمونه استئومیلیت (عفونت استخوان و مغز استخوان، ماستوئیدیت (عفونت زاینده ماستوئید در پشت گوش)، یا سینوزیت (عفونت سینوس ها).
2. عفونتی که به دلایل مختلف شکستگی جمجمه می باشد و شروع و گسترش آن می باشد.
3. عفونت هایی که از بخش های دیگر بدن که دچار عفونت می باشند برای مثال پوست، ریه ها، یا دریچه ای قلب که از راه خون گسترش پیدا می کند.

آبسه مغزی یا اپی دورال

عامل های بالا بردن خطرات این بیماری :

• بروز اخیر یک عفونت، مخصوصا در اطراف بینی، صورت و چشم ها
• تزریق شدن مواد مخدر به صورت وریدی
• وجود یک بیماری که مقاومت بدن را تضعیف کرده است مخصوصا دیابت
• صدمه به سر بیمار
• بیماری که دستگاه ایمنی اش به علت بیماری (برای مثال ایدز) یا دارو ها سرکوب شده باشد.

آبسه مغزی یا اپی دورال : پیشگیری

• در صورت نمایان شدن هر نوع عفونتی در بدن به پزشک مراجعه کنید، مخصوصا اگر عفونت در اطراف بینی و یا صورت باشد (برای مثال عفونت گوش یا آبسه دندان). با مراجعه به موقع می توان از گسترش عفونت جلوگیری به عمل آورد.
• در هر کار و فعالیتی که احتمال خطر به سر وجود دارد، باید از کلاه ایمنی و دیگر وسائل حفاظتی در محیط کار استفاده شود.

عواقب مورد انتظار :

با تشخیص دادن به هنگام و درمان به موقع معمولا خوب می شود.

عارضه های احتمالی :

• سیب آسیب آسیب دائمی به مغز
• احتمال احاحتمال بروز حمله های تشنجی، رفتن به حالت اغماء و مرگ این در صورتی است که درمان نشود.

درمان :

معمولا آزمایش هایی که برای تشخیص این بیماری انجام می دهند موارد زیر می باشند :

آزمایش مایع نخاع، نوار مغز، آزمایش خون، سی تی اسکن ، عکس برداری از جمجمه، می باشند که بعد انجام آنها به مراقبت ویژه نیاز می باشد.

درمان های طبی و یا جراحی به محل آبسه وابسته می باشد.

به طور معمول نیاز به دادن آنتی بیوتیک و نیز جراحی برای تخلیه آبسه برای بیشتر بیماران می باشد.

دیگر درمان هایی که روی بیماران صورت می گیرد عبارت است از مایع های داخل وریدی و تهویه مکانیکی.

می توانید برای راهنمائی های بیشتر از پرستار بیمار نیز کمک بخواهید.

آبسه مغزی یا اپی دورال

آبسه مغزی یا اپی دورال : دارو ها

• استفاده از آنتی بیوتیک با تشخیص پزشک برای 6 – 4 هفته برای مبارزه با عفونت
• استفاده از دارو های ضد تشنج برای پیشگیری کردن از بروز حمله های تشنجی
• کورتیکواسترویید ها برای پایین آوردن تورم مغزی پس از عمل جراحی

فعالیت :

زمانی که در بیمارستان می باشید نیاز به استراحت کردن در تخت دارید. پس از طی کردن دوران نقاهت 3- 2 هفته ای، به هر اندازه ای که قدرت بدنی و حس خوب بودن به شما اجازه می دهد فعالیت خود را داشته باشید .

رژیم غذایی :

در زمان بستری شدن در بیمارستان، این امکان دارد تزریقات داخل وریدی برای بیمار لازم و ضروری باشد، بعد از درمان نیز  رژیمی غذایی متعادل و عادی را داشته باشید تا بیماری های دیگری سراغ شما نیاید.

اگر شرایط ذیل برایتان رخ داد به پزشکتان مراجعه کنید :

• اگر تب بدنتان 3 / 38 درجه سانتیگراد و یا بیشتر شود.
• اگر دچار علامت جدید و غیر قابل کنترل شده اید، داروهایی که برای این بیماری مورد مصرف انجام می دهید امکان دارد که عوارضی برای شما داشته باشد.
• اگر خودتان و یا شخصی از افراد خانوادتان دچار یکی از نشانه ها و علائم آبسه مغزی شده باشید.

آبسه ریه

آبسه ریه قسمتی از عفونت در ریه اشخاص می باشد که با بافت ملتهب شده احاطه شده است. بافت عفونی شده در ریه آسیب دیده و از بین می رود و جای آن را چرک پر می کند. این بیماری مسری نیست و نگرانی و اضطراب برای شیوع آن وجود ندارد.

علامت و نشانه های شایع :

• بوی بد تنفس
• تعریق بیش از حد
• درد سینه (هرز گاهی)
• کاهش وزن سریع
• داشتن لرز
• سرفه های همراه خلط، خلط ها در این بیماری همراه با رگه های خونی و بد بو می باشد.
• داشتن تب 3/38 درجه سانتیگراد یا بالاتر

دلیل بیماری :

این بیماری به طور معمول به دلیل عارضه ای متعاقب پنومونی (ذات الریه) به وجود می آید. گاهی آبسه ریه به دلیل تاثیرات استنشاق ترشحات آلوده از مجاری تنفسی فوقانی به داخل ریه، در بدن یک شخص بیهوش و یا دچار افت هوشیاری به وجود می آید.

افت هوشیاری بیماران امکان دارد به دلیل ضربه به سر، استفاده از دارو های بیهوشی یا بی حسی برای جراحی ها (از قبیل بیحسی دندانی)، مسمومیت های ناشی از خواب ایجاد شده به دلیل استفاده از دارو های خواب آور و استفاده از الکل باشد.

این بیماری می تواند به سبب عامل های بیماری زایی نظیر کلبسیلا، پسودوموناس، استافیلوکوک یا استرپتوکوک، بتاهمولیتیک می باشند.

عامل های افزایش دهنده خطر بیماری:

1. اعتیاد داشتن به الکل.
2. بیماری اخیر، مخصوصا پنومونی (ذات الریه) با سرعت] بهبود به آرامی.
3. بیهوشی های عمومی برای جراحی و یا صدمه های اخیر منجر به بیهوشی.

آبسه ریه

پیشگیری :

• اقدام سریع برای درمان طبی در مورد های عفونت های تنفسی و مخصوصا پنومونی (ذات الریه).
• حفظ کردن بهداشت مطلوب دهان و دندان برای جلوگیری از عفونت های دهانی که می تواند منجر به آبسه ریه بشود.

عواقب مورد انتظار:

به طور معمول با درمان های آنتوبیوتیکی طولانی مدت (معمولا تا 6 ماه) بیمار معالجه می شود.

عارضه های احتمالی :

1. پاره شدن آبسه که منجر به آمپیم یا خونریزی شدید در ریه شخص می شود.
2. گسترش یافتن عفونت ریه با سایر قسمت های بدن مخصوصا مغز.
3. اگر بیمار به درمان های آنتوبیوتیکی پاسخ مناسب ندهد، ابسه مزمن رخ می دهد و در پی آن عوارضی همچون کاهش وزن، کم خونی، برونشکتازی یا بیماری مزمن ریه را ایجاد خواهد کرد.

درمان :

1. بررسی های مورد نیاز برای تشخیص که امکان دارد نظیر آزمایش های خون، کشت چرک حاصل از آبسه برای تعیین نوع آنتی بیوتیکی که پزشک باید تجویز کند و عکس ساده ریه و اسکن ریه باشد.

برونکوسکوپی (استفاده از یک وسیله بصری با چراغی در سر آن که از نای بیمار عبور می دهند و وارد برونش ها می گردد) در مورد هایی استفاده می شود که جسم خارجی به ریه ورود کرده باشد.

2. ترک کردن استعمال دخانیات
3. در صورت امکان تمرین هایی که هوازی هستند از نوع تنفس عمیق را انجام بدهید.
4. نحوه تخلیه کردن ریه را آموزش ببینید تا به خارج کردن ترشح های نایژه ای بسیار کمک کنید. از قسمت شکم به نحوی که بر روی تخت قرار گرفته باشید که سر و سینه تان از لبه تخت آویزان شده باشد. خودتان را مجبور به سرفه کردن بکنید . این حرکت را تا زمانی که دیگر هیچ خلطی از گلو نیاید ادامه بدهید. این حرکت ر ا 2 بار در روز به مدت 10-5 دقیقه انجام بدهبد.
5. اگر آبسه درمان نشود در برخی موارد برای تخلیه چرک آبسه و برداشتن آبسه و ناحیه هایی که درگیر می باشند را تخلیه کرد.

برای راهنمائی های بیشتر از پرستار بیمار نیز می توانید کمک بخواهید.

داروها :

استفاده از آنتی بیوتیک ها به مدت طولانی برای مقابله با عفونت و جلوگیری کردن از عود مجدد آن.

آبسه ریه

فعالیت :

تا زمانی که عکس ریه نشان دهنده تمیز شدن عفونت به طور کامل از ریه شده باشد فعالیت های خود را کاهش دهید.

رژیم غذایی :

رژیم غذایی خاصی مورد نیاز نیست. استفاده از مایعات به نحوی که حداقل 8 لیوان در روز مورد استفاده قرار بگیرد.

با استفاده کردن بیش از حد مایعات بدن مجبور خواهد شد تا بخشی از این مایع ها از طریق ریه دفع بشود به دلیل اینکه ترشحات غلیظ تر در ریه رقیق بشوند تا به آسانی با سرفه از ریه تخلیه شوند.

در صورت داشتن شرایط زیر به پزشک مراجعه فرمایید.

• غلیظ تر شدن ترشح های ریه با وجود درمان.
• بالا رفتن تب به 3/38 درجه سانتیگراد و یا بالاتر از این عدد.
• علائم عفونت ریه در شخص بعد از درمان نیز عود نماید. به خصوص اگر سرفه خلط دار داشتن تب یا احساس ناخوشی عمومی در بیماری.
• اگر خودتان و یا دیگر فرد خانواده تان دچار نشانه های آبسه ریه می باشد.
• تخلیه کردن وضعیت ریه نشان دهنده تغییر رنگ در آن، میزان و یا قوام خلط آور باشد.

هپاتیت الکلی

هپاتیت الکلی : سوء مصرف کنندگان الکل به طور معمول نوشیدنی های سنگین الکلی مصرف می کنند.که بی توجه به نتیجه و عواقب آنها، نوشیدن این ماده مضر را ادامه می دهند.
الکل یک ماده است که استفاده بیش از حد آن اعتیاد آور می تواند باشد.  بدون شک تمام افرادی که الکل استفاده می کنند، معتاد خواهند شد و این اعتیاد تفاوتی زیادی با مواد مخدر ندارد و فقط نوع اعتیاد متفاوت است. با وجود این، اشخاص خاصی امکان دارد بیشتر مستعد مبتلا شدن و در دام افتادن اعتیاد باشند.

گفتن این مسئله هم خالی از لطف نیست که این را هم بدانید که اعتیاد به مواد و سوئ مصرف نوشیدنی های الکلی یکسان نیستند و درک حقیقت های سوئ استفاده از الکل بسیار مسئله مهمی است.

اعتیاد داشتن به الکل یک وابستگی روحی و جسمی در افراد بوجود می آورد.

اشخاصی که از اعتیاد به الکل رنج می کشند امکان دارد که به مواد تحمل ایجاد کنند و به نوشیدن ادامه بدهند حتی در زمان هایی که مشکلات و آسیب های الکل برایشان نمایان می شود این کار را ادامه می دهند.

استفاده کنندگان الکل الزاما به الکل وابستگی ندارند.

سوء مصرف کنندگان نوشیدنی های الکلی بدون توجه کردن به عواقب آن این کار را ادامه می دهند .

شخصی که الکل استفاده می کند امکان دارد هفته ای یک بار مصرف داشته باشد ولی با این وجود زمانی که شخصی که سوء مصرف دارد خود را در موقعیت هایی قرار می دهد که برایش بسیار خطر آفرین هست و یا به قدری استفاده می کند که سبب مسمومیت می شود که دلیلش الکل بیش از حد است.

بعضی از افراد در مصرف الکل تجاوز می کنند و نتیجه آن اعتیاد به الکل است .

هپاتیت الکلی

نشانه های نوشیدن زیاد الکل با دز های بالا می تواند این باشد :

• که در روابط اجتماعی مشارکتشان کاهش پیدا می کند،

• علاقه های خود را به کار و یا مدرسه از دست می دهند،

• افسردگی دارند.

• عدم علاقه به خانواده یا دوستان

• مشغول بودن با نوشیدن الکل

• بی اعتقادی

• ناتوانی در کنترل نوشیدن

• رفتار نادرست

• رفتار خشونت آمیز

بزرگ تر ها تنها اشخاصی نیستند که از سوء مصرف از الکل رنج می کشند. بسیاری از
نوجوانان در معرض خطر ابتلا به سوء مصرف الکل به علت دسترسی به مواد و فشار
همسالان هستند. از میان تمام داروهایی که نوجوانان استفاده می کنند، الکل بیشتر از
هر ماده ای مورد سوء مصرف است.

علائم سوء مصرف الکل نوجوان عبارتند از :

• دروغ گویی

• خشونت نسبت به دیگران

• اقامت دور از خانواده

• نوسانات خلقی

• مخالفت با قوانین والدین

• بوی الکل

نوجوانانی که از سن نوجوانی الکل مصرف می کنند، در هنگام افزایش سن، احتمال
وابستگی به الکل بیشتر می شود.
سوء استفاده از الکل نوجوان نیز می تواند به ضایعات ضعیف و رفتارهای ناخوشایند
منجر شود.

هپاتیت الکلی

هپاتیت الکلی از عوارض سوءمصرف الکل است.
هپاتیت الکلی آسیب به کبد است. این ناشی از نوشیدن سنگین درازمدت الکل است.
کبد ملتهب و تورم می شود. سپس کبد نمی تواند مواد زائد را از بدن خارج کند
این وضعیت می تواند به زخم های دائمی در کبد منجر شود. این زخم به نام سیروز
نامیده می شود. اگر نوشیدن را متوقف کنید، ممکن است عملکرد کبد شما بهبود یابد.
ممکن است مجبور شوید تغییرات در رژیم غذایی خود را تنظیم کنید و داروهای خود را
تنظیم کنید.

هپاتیت الکلی

موارد زیر شایع ترین نشانه های هپاتیت الکل است.

• حساسیت شکم

• عروق خونی در پوست

• آسیتیت - ایجاد مایع در حفره شکمی است

• اشتها نادرست

• زردی - زرد شدن پوست و چشم

• تب خفیف

• خستگی

• احساس بدی

• آزمایشات آزمایشگاهی خاص مانند موارد زیر

• مطالعات عملکرد کبد

• شمارش خون سلولی

• زمان خونریزی

• تست الکترولیت

• تست های شیمیایی دیگر در بدن

• سونوگرافی

• بیوپسی کبدی

حمل و نقل مجروح

حمل و نقل مجروح : به طور معمول برای پیشگیری از آسیب های بعدی به مجروح حتما او را از محل حادثه سریعا باید دور و به مکانی ایمن تری برد. بنابراین داشتن اطلاع صحیح از روش حمل مجروح باعث جلوگیری و پیشگیری از آسیب ها و پایین آوردن عارضه های احتمالی می شود.

این آموزش ها را از پرستار بیمار نیز می توانیددرخواست کنید تا شما را آگاه کنند.

روش انتقال یک مصدوم به عامل های ذیل وابسته می شود:

1. تعداد افراد کمک دهنده
2. وضعیت مصدوم
3. تعداد مصدوم
4. وزن و جثه مصدوم
5. مسافت جابه جایی

پیش از به حرکت در آوردن مصدوم باید نکاته هایی را رعایت کنید:

1. پیش از به حرکت در آوردن مصدوم از محل آسیب دیده اطلاع پیدا کنیم تا در زمان انتقال مصدوم از این محل بیشتر محافظت کنیم.
2. ار حرمت دادن و یا دلسوزی برای شخصی که شدیداً تصادف کرده و آسیب دیده خودداری کنید به دلیل اینکه سبب وخیم شدن حال شخص می شود مگر در حالی که جان مصدوم در خطر باشد.
3. ار حمل و لنتقال مصدومی که سنگین وزن می باشد بپرهیزید و منتظر پزشک یا اشخاص کمک دهنده باشید تا انتقال را با آنها انجام دهید.

اگر شخص یاری دهنده یک نفر باشد از روش هایی که مخصوص جابجایی مصدوم به تنهایی می باشد برای جابه جایی مصدوم استفاده کنید، که به شرح زیر می باشد:

• زمانی که مصدوم را نتوانیم بلند کنیم و هم چنین مصدوم هم خود نتواند سر پا بایستد باید روش زیر را اجرا کرد:

دست های فرد مصدوم را روی سینه اش بگذارید .

کت شخص را بکشید و زیر بغلش قرار بدهید.

زیر بغل فرد مصدوم را بگیرید و او را به آرامی بکشید و او را جابه جا کنید.

• زمانی که مصدوم توانایی راه رفتن دارد از روش عصایی استفاده کنید . در کنار مصدوم قرار بگیرید و دست او را روی گردن بگذارید و دست دیگر اورا به دور کمر حلقه بزنید و لباس او را بگیرید و زمانی که مصدوم به امدادگر تکیه داده او را حمل کنید.

حمل آغوشی (روش کول کردن)

زمانی که مصدوم کودک یا سبک وزن می باشداز روش حمل آغوشی، کول کردن یا روش آتش نشانی می توان استفاده کرد.

حمل و نقل مجروح

اگر شخص کمک دهنده به مصدوم  یک نفر باشد از روش های ذیل برای جابه جایی فر آسیب دیده استفاده کنید:

• صندلی دو دستی : این روش را در حالتی مورد استفاده قرار می دهیم که دست های  مصدوم  آسیب دیده و نمی تواند امدادگران را بگیرد .

در این روش دو امدادگر رو به روی هم  ایستاده و در دو طر ف مصدوم می نشینند.

زمانی که فرد مصدوم را کمی بلند کردند دست های خود را زیر ران شخص برده و انگشتان دست های همدیگر را می گیرند و هر دو در یگ لحظه با هم بلند می شوند .

• صندلی چهار دستی: زمانی که فرد آسیب دیده می تواند با یکی یا هر دو دست خود امدادگر را بگیرد این روش مورد استفاده قرارمی گیرد.

هر یک از اشخاص با دست راست مچ دست چپ خودش را می گیرد و سپس با دست چپ خود مچ دست راست فرد دیگر را می گرد تا حالت یک صندلی تشکیل شود. هر دو به روی زمین می نشینند تا مصدوم بتواند یکی یا هر دو دست خود را به دور گردن امدادگران بیاندازد.

بعد ار آن هر دو با هم زمان با هم بلند می شوند به طوریکه نفر سمت راست با پای راست و نفر چپ با پای چپ شروع به حرکت می کنند.

• حمل قطاری: این روش از انتقال برای مصدومیتی که دچار صدمه در سینه و شکم شده باشند مورد استفاده قرار می گیرد.  در این روش یک امدادگر در جلو زیر زانوهای مصدوم را می گیرد و شخص دیگر در پشت از زیر بغل مصدوم  گرفته و به آهستگی شخص را حمل می کنند.
• حمل صندلی: این نوع از انتقال برای مواقعی مورد استفاده قرار می گیرد که باید شخص آسیب دیده را در مسافت طولانی باید جابه جا کرد در این روش با پارچه یا باند تنه و ران های مصدوم به صندلی بسته می شود و یک امدادگر از پایه های صندلی و  شخص دیگر از عقب صندلی را گرفته و با احتیاط مجروح را حمل می کند. اگر کمک کننده گان به مصدوم سه نفر و یا بیشتر می باشد می توان از روش حمل آغوشی استفاده کرد.

برانکارد:

قابل اطمینان ترین روش برای حمل مصدوم استفاده از برانکارد می باشد که در مسافت های طولانی استفاده می کنند. برای ساخت برانکارد برای مصدوم وسایلی از قبیل : پتو، لباس، طناب را مورد استفاده قرار می دهیم. برای ایجاد برانکارد می توان از دو عدد چوب نسبتا بلند، چند کت یا ژاکت یا هر چیزی مشابه این ها را ببندید و پس از محکم شدن و آماده شدن می توان مورد استفاده قرار داد.

فرد مصدوم را به طرفی که آسیب ندیده و جراحت ندارد بچرخانیدو برانکارد را در پشت شخص قرار بدهید و بعد مصدوم را روی آن بگذارید.